شعرسبزواري
چِله سرد زمستونش بهارِ سٍبزوار يا به چُشمِ مو چيني خوش رنگ و بارِس سٍبزوار
داوْر دنيا ر بِري از يِنگه دنيا تا پاريس شهر دِر دنيا يُكٍس اوم سبزوارس سبزوار
كيچيِ قٍنبِرسياش، يا ارگ و سٍبرِز يا نِواش دِلواتَر اِز شانزِليزَ وْ لاله زارس سبزوار
بعد دِروازَ عُراق و، راهِ كُهناو كه بِري يُك فَلَكَه دَرَ، سي و سه هزارِس سبزوار
ياد عُيدا كه مٍرُفتُم تا به سُر آو قَصبه آوِچيشمُش مثل شَربت خوشگوارس سبزوار
يادِگاودال كرسييا و پِرخَواش گرمم مٍنَه هرخَنَش يُك هُركَرِيْ آوگوشت دِبارِس سبزوار
تخته مشكاش پرنون كاكِ و پوستاش پركَمُه اِشكينَوآوجيجشا هٍر شَو تيارِس سبزوار
هر خَنَر سر بِزني، بِقِ يُكسالٍشا دِ كٍنديهاس راغَن زَردِش ميگي آوِزُلالٍس سبزوار
بيست سالِ مو، اِزي شهرِ قٍشنگ آوارَيم اما شٍو روز چُشمِ مو، دِر اِنتظارس سبزوار
مثلِ ماهي يم كٍه اِز دِريا دِ دير اِنداختٍيًن جْون مٍتُم هٍر شَو دِوايْم سبزوارس سبزوار