دفترچه ی خاطرات من

برای دلم و برای روزهایی که روی مودم می نویسم.

شعرسبزواري

چِله سرد زمستونش بهارِ سٍبزوار                 يا به چُشمِ مو چيني خوش رنگ و بارِس سٍبزوار

داوْر دنيا ر بِري از يِنگه دنيا تا پاريس           شهر دِر دنيا يُكٍس اوم سبزوارس سبزوار

كيچيِ قٍنبِرسياش، يا ارگ و سٍبرِز يا نِواش        دِلواتَر اِز شانزِليزَ وْ لاله زارس سبزوار

بعد دِروازَ عُراق و، راهِ كُهناو كه بِري             يُك فَلَكَه دَرَ، سي و سه هزارِس سبزوار

ياد عُيدا كه مٍرُفتُم تا به سُر آو قَصبه                 آوِچيشمُش مثل شَربت خوشگوارس سبزوار

يادِگاودال كرسييا و پِرخَواش گرمم مٍنَه             هرخَنَش يُك هُركَرِيْ آوگوشت دِبارِس سبزوار

تخته مشكاش پرنون كاكِ و پوستاش پركَمُه            اِشكينَوآوجيجشا هٍر شَو تيارِس سبزوار

هر خَنَر سر بِزني، بِقِ يُكسالٍشا دِ كٍنديهاس           راغَن زَردِش ميگي آوِزُلالٍس سبزوار

بيست سالِ مو، اِزي شهرِ قٍشنگ آوارَيم             اما شٍو روز چُشمِ مو، دِر اِنتظارس سبزوار

مثلِ ماهي يم كٍه اِز دِريا دِ دير اِنداختٍيًن              جْون مٍتُم هٍر شَو دِوايْم سبزوارس سبزوار

 

نرگس شیراز یکشنبه ۲۴ دی ۱۳۹۱ ، ساعت 13:0

نكوهش بي جا

سيريك روزطعنه زدبه پياز                       كه تومسكين چه قدربدبويي

گفت:ازعيب خويش بي خبري                 زان ره ازخلق،عيب مي جويي

گفتن اززشت رويي دگران                      نشودباعث نكورويي

توگمان مي كني كه شاخ گلي؟              به صف سروولاله مي رويي؟

ياكه هم بوي مشك تاتاري                      يازازهارباغ مينويي؟

خويشتن،بي سبب بزرگ مكن                  توهم ازساكنان اين كويي

ره ما،گركج است وناهموار                       توخود،اين ره چگونه مي پويي؟

درخود،ان به،كه نيك ترنگري                      اول،ان به،كه عيب خودگويي

مازبونيم وشوخ جامه وپست                     توچراشوخ تن نمي شويي؟  

                                    پروين اعتصامي         

نرگس شیراز یکشنبه ۲۴ دی ۱۳۹۱ ، ساعت 6:40